Als kind was ik niet goed emotioneel gehecht, waardoor ik codependentie ontwikkelde. Mijn ouders waren beide emotioneel onbereikbaar, om die reden leerde ik niet hoe ik om kon gaan met mijn emoties en gevoelens, dus leerde ik mijzelf aan, niet meer te voelen.

Mijn vader was erg dominant en had een kort lontje. Hierdoor ging ik vooral op mijn tenen lopen, om lief gevonden te worden. Ik hoopte op die manier bevestiging te krijgen dat ik ertoe deed. Deze overleving-strategie zette ik voort in mijn volwassen leven in mijn relaties tot mannen en in vriendschappen.

Ik trok mannen aan die emotioneel niet bereikbaar waren. Ook narcistische mannen waar ik niet goed van loskwam, omdat ik liefdesverslaving had ontwikkeld. Tot een gezonde relatie kwam het toen niet. Deze lange periode van 20 jaar in mijn leven was gevuld met veel pijn, afwijzing en liefdesverdriet.

Ik paste mijzelf compleet aan, gaf mijn behoeftes en grenzen niet aan en verloor hierdoor wie ik zelf was. Ik durfde mijzelf niet te zijn, omdat ik bang was verlaten te worden en afgewezen. En om die reden vond ik het doodeng om te verbinden.

Uiteindelijk belandde ik in een burn-out. Hierdoor weet ik als geen ander hoe het voelt om met deze patronen en mechanismen te leven en nog belangrijker: ik weet hoe je jezelf kunt helen. Inmiddels ben ik geheeld en heb ik een gezonde evenwaardige relatie met een fantastische man. Ik realiseerde dat veel mensen hier last van ondervinden, dus besloot ik mijn ervaring in te zetten om anderen te ondersteunen in hun proces naar heling.